Εγκαίνια της ατομικής Έκθεσης της Κατερίνας Σταθάτου

Σας περιμένουμε την Τετάρτη 26.6 στις 19.30 στα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης της Κατερίνας Σταθάτου στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών.

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ

Όλα ανθίζουν αδιάκοπα. Εάν αντί για χρώματα είχαν φωνές, ένα αδιανόητο ουρλιαχτό θα έσκιζε την καρδιά της νύχτας.

Rainer Maria Rilke

Και τότε, μέσα στα σύννεφα που παράδερναν στον αέρα, αντίκρισε μια λωρίδα αχνών ιριδισμών να χρωματίζει με αμυδρά χρώματα ένα τμήμα του λόφου. Και ξαφνιασμένη, αναζήτησε το αιωρούμενο χρώμα και είδε ένα ουράνιο τόξο να σχηματίζεται. Ένα μέρος του έλαμπε ήδη θριαμβικά και η καρδιά της, ανταριασμένη με ελπίδα, αναζήτησε τη σκιά της ίριδας στο σημείο του τόξου…
…Στην κοίτη του ουράνιου τόξου, αντίκρισε τη νέα αρχιτεκτονική της γης, τη γνώριμη, καταρρέουσα ευθραυστότητα των σπιτιών και των εργοστασίων να παρασύρεται, τον κόσμο χτισμένο επάνω σε έναν ζωντανό ιστό Αλήθειας, ταιριαστό με τον υπέρτατο ετούτο κύρτωμα του ουρανού.

D.H. Lawrence, The Rainbow (απόσπασμα)

Στη νέα ενότητα έργων της, η Κατερίνα Σταθάτου επινοεί και χαράσσει ένα μαγικό δάσος καταμεσής της Αθήνας. Τα δέντρα της που ονειρεύονται άλλα δέντρα, κυριευμένα από τα χρώματα και τα αισθήματα που σταδιακά αποκτούν, γίνονται αυθύπαρκτα σώματα, φωτοβόλα πυροτεχνήματα, ιερός χορός. Αναζητώντας το υπερβατικό ουράνιο τόξο της καρδιάς και του νου, οι νέες ετούτες συμβολικές σημάνσεις εξερευνούν τη μαγεία του φυσικού κόσμου, το κόχλασμα της άγριας και ανεξάντλητης φυσικής ομορφιάς και τη συμβολική ερμηνευτική της που ελλοχεύει.

Με τη βιωμένη μνήμη του γενεθλίου τόπου της -ένα δασωμένο νεραϊδοχώρι της ορεινής Πίνδου-, με τη σπάνια δυνατότητα να ζωγραφίζει τις παρελθούσες αυτές μνήμες και τις παρούσες επιθυμίες της σε έναν μυστικό κήπο στα βορεινά της Αθήνας, η Κατερίνα Σταθάτου σχεδιάζει και χρωματίζει φαντασμαγορικά δάση, κήπους, παρτέρια, πουλιά, μαγικά αντικείμενα, ρέουσες αφαιρετικές μορφές, φροντίζοντάς ως επίμονος κηπουρός -τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά- το αυθύπαρκτο σύμπαν τους.

Απολαμβάνοντας ένα ελεύθερο δυναμικό σχέδιο και μια ορμητική εκφραστική δυνατότητα που ενισχύεται από τις επάλληλες ενθέσεις του χρώματος και τη θαρραλέα χρήση της τεχνικής dripping, τα ενσώματα δέντρα, τα δάση και οι μαγικοί κήποι της ζωγράφου, τέρπουν το βλέμμα αλλά, κυρίως, εγκαλούν την ψυχή και τον νου σε μια μυστική διάσταση ενσυναισθητικής όρασης.

Αποτυπώνοντας με χρώματα ανεξίτηλα την απτή αίσθηση της έμπνευσης, την εκπυρσοκροτούσα δυναμική της ελευθερίας, προσκαλώντας τον θεατή στις αιωνόβιες πυκνώσεις και τα φωτεινά ξέφωτα του περίκλειστου κόσμου της, ελευθερώνοντας αθέατους κήπους και παραμυθένιες βουνοπλαγιές με σχέδιο και χρώμα αφοπλιστικό τόσο στη σύλληψη όσο και την εκτέλεσή τους, ενσωματώνοντας στη δομή και τη σάρκα των έργων της προφανή και κρυπτά ουράνια τόξα που συνδέονται έμμεσα με την ύστερη κλασική και τη βυζαντινή εικονογραφική αντίληψη του Παραδείσου, η Κατερίνα Σταθάτου πέραν του ευφραντικού ταλέντου της, προτείνει εντέλει τολμηρά μεταφυσικά σήματα που υπαινίσσονται μια μετάβαση. Μια συμφιλίωση του θνητού εαυτού με την υπερβατική και αιώνια συνθήκη της φύσης, από όπου όλα ξεκινούν και όπου όλα απολήγουν.

Ίρις Κρητικού

Αρχαιολόγος & Ιστορικός της Τέχνης

Επιμελήτρια της έκθεσης